Panonia 250 – zlecenie

Trochę historii :
Pannonia — marka węgierskich motocykli produkowanych w zakładach Csepel w Budapeszcie w latach 1954 – 1975. Konstrukcja bazowała na przedwojennym motocyklu Csepel 250. Motocykle Pannonia trafiały na drodze eksportu do Polski
Motocykl wyglądem przypominał włoski model Mondial. Pojemność silnika 250 cm³. Konstrukcja opierała się częściowo na modelu Csepel 250s a pewne elementy były nowe. Pannonia miała dwie wersje siedzenia: bardziej sportową i bardziej komfortową. Oczywiście tapicerka w kolorze czerwonego wina.
Następne serie oznaczone były symbolem TLT. Zmieniono gaźnik i wprowadzono dwa boczne schowki zamiast pojedynczego (wewnątrz baku). Wprowadzono nowy kolor (zielone jabłuszko).
Najbardziej rozpowszechniony model Pannonii oznaczono symbolami TLF. F (fejlesztett) oznaczało ulepszony – zastosowano wzmocniony czternastokonny silnik.
Eksportowa wersja dla NRD Następny model był oznaczony TLB. W latach sześćdziesiątych model z owiewkami był bardzo modny także w krajach ościennych i miał dodatkowe oznaczenie De Luxe. Motocykle produkowane były do 1975 r.

———————————————————————————————————————————————————————————–

Motocykl odebrany od klienta kilka dni temu. Kompletny, na szczęście bardzo brudny a pod brudem bardzo ładnie zakonserwowany. Motocykl od samego początku w rodzinie – stąd decyzja o przywróceniu go do stanu ” fabrycznego” oto kilka fotek :

Jawa Perak – Rozbiórka, podział

Po zakupie, staram się oszacować czego w motocyklu brakuje, zrobić jak najwięcej zdjęć, które ułatwia pózniejsze składanie motocykla. Następnie rozkładam go na części, dzieląc je na elementy do :

  • Chromowni – firma TECE w Krakowie
  • Lakierni
  • Lakierni proszkowej – Colorex
  • Szkielkowania ( aluminium, miedz)
  • Piaskowania
  • Tokarz

Następnie powoli gromadzę brakujące elementy szukając ich u zaprzyjaznionych dostawców, na aukcjach internetowych czy u producentów.

Zündapp KK200 – zakup

Bardzo nietypowy, produkowany tylko przez jeden rok (1934) niemiecki zündapp KK200. Kupiony na pólnocy, praktycznie 100% kompletny, idealny i bardzo kuszący aby przywrócić mu dawna, przedwojenną świetność. Oto kilka fotek zaraz po zakupie:

Jawa 250 – Zakup

Pierwszy motocykl z jakim miałem do czynienia.  Kupiony celem przywrócenia dawnej świetności, wyglądu ale i sprawdzenia, czy będę potrafił.  Bardzo dużo nauczyłem się przy tym motocyklu, popełniłem wiele błędów podczas restauracji, jednak końcowy efekt był całkiem niezły. Zobaczcie, jak wyglądał motocykl po zakupie.

Jak widać, motocykl był kompletny, ładnie zachowany. Niestety, nie posiadam zdjęć z jego odbudowy. Silnik przeszedł gruntowny remont, cały motocykl został wypiaskowany, otrzymał nowy lakier. Odświeżone zostały chromy.

Jawa 250 353/04 KyvackaJawa 250 353/04 KyvackaJawa 250 353/04 KyvackaJawa 250 353/04 Kyvacka

O motocyklu Jawa 250 typ 353

Po raz pierwszy konstrukcja została pokazana publiczności w 1953, była następcą Jawy Perak typ 11. Początkowo zastosowano silnik nie poddany modyfikacjom poprzedniczki o mocy 9 KM, lecz po 2 latach zdecydowano się zwiększyć moc do 12 KM. W pierwszych latach produkcji motocykle wyposażone były w stacyjkę zamperomierzem umieszczoną na zbiorniku paliwa, tłumiki typu „rybka”, gaźnik Jikov 2924H. W marcu 1959 zostały one zastąpione przez stacyjkę umieszczoną w osłonie lampy, tłumiki typu „cygaro”, gaźnik Jikov 2926 Monoblok (w wersji przejściowej Jikov 2926 TR) z dużym poliamidowym filtrem powietrza i zakrywającymi go osłonami ramy.

Głębokie, długie błotniki zapewniały ochronę przed błotem i wodą, a puszka narzędziowa miała pojemność wystarczający na podstawowy zestaw kluczy. Napęd był zaopatrzony w sprzęgło półautomatyczne co pozwalało na zmianę biegów bez użycia manetki. Początkowo wahacze smarowane były smarem poprzez smarowniczkę, następnie przystosowano je do smarowania za pomocą oleju silnikowego doprowadzanego specjalną rurką. Motocykl podczas jazdy po szosie zachowywał się prawidłowo, lecz przy jeździe w terenie miał duże skłonności do uślizgów kół.

Produkcję modelu 353-04 zakończono prawdopodobnie w roku 1964. Jednak późniejsze wersje były bardzo do niego zbliżone wyglądem, a jednostka napędowa była jedynie nieznacznie zmieniana do lat 70. XX w., do czasu pojawienia się modelu 623 („Bizon”), w którym zastosowano silnik dwucylindrowy.

Większość motocykli produkowana była w kolorze wiśniowym ze złotymi szparunkami, jednak w wersji eksportowanej do Niemiec wykonywano również malowanie czarno-szare ze złotymi szparunkami.

Dane techniczne:

  • Silnik: jednocylindrowy, dwusuwowy chłodzony powietrzem. Średnica cylindra 65mm. Skok tłoka 75mm. Pojemność skokowa 248,5cm3. Stopień sprężania 6,6:1. Moc 12 KM. Korbowód z ułożyskowaniem stopy łożyskiem rolkowym. Głowica wykonana ze stopu lekkiego, a cylinder z żeliwa. Smarowanie mieszanką o zawartości oleju w stosunku 1:25.
  • Instalacja elektryczna: Zapłon bateryjny, cewka umieszczone pod zbiornikiem paliwa. Prądnica prądu stałego o mocy 45 watów z regulatorem napięcia i wyłącznikiem samoczynnym umieszczona na wale silnika z prawej strony. Akumulator 6 V 14 Ah. Amperomierz dwukierunkowy umieszczony w stacyjce na zbiorniku paliwa. Świece zapłonowe z gwintem 14×1.25 o wartości cieplnej 225 wg. Boscha. Światło „stop” połączone z dźwignią hamulca koła tylnego.
  • Sprzęgło: Wielotarczowe, korkowe, pracujące w kąpieli olejowej posiada (oprócz normalnego ręcznego) automatyczny wyłącznik uruchamiany przez naciśnięcie dźwigni zmiany biegów.
  • Skrzynia biegów: Czteroprzekładniowa, zblokowana z silnikiem. Zmiana biegów nożną dźwignią umieszczoną z lewej strony motocykla. Wskaźnik biegu jałowego w postaci lampki kontrolnej umieszczony w stacyjce na zbiorniku paliwa. Przełożenia całkowite na poszczególnych biegach: I bieg – 15,668; II bieg – 8,759; III bieg – 6,265; IV bieg – 4,928. Przełożenia skrzyni biegów: I bieg – 3,166; II bieg – 1,769; III bieg – 1,266; IV bieg – 1. Pozycje dźwigni zmiany biegów: I bieg do góry luz, II, III i IV w dół. Przeniesienie napędu: Wał silnika – sprzęgło, łańcuchem jednorzędowym 3/8” X 3/8” – 60 ogniwa, pracującym w kąpieli olejowej. Skrzynia biegów – tylne koło, łańcuchem 1/2” x 5/16” (119 +1 ogniw) w szczelnej obudowie. Napęd szybkościomierza od wałka skrzyni biegów.
  • Podwozie: Rama zamknięta, pojedyncza, wykonana z rur stalowych o przekroju prostokątnym. Resorowanie koła przedniego teleskopowe z tłumieniem olejowym o skoku 130 mm (w nowym modelu 150mm), tylnego koła na wahaczu i dwóch amortyzatorach z tłumieniem olejowym o skoku 100mm.
  • Koła: Wymienne, 36-szprychowe, obręcze stalowe 1.65B X 16, osie przetykowe. Wymiar ogumienia koła przedniego i tylnego 3,25 X 16.
  • Hamulce: Pełnopiastowe o średnicy 160mm i szerokości okładzin 35mm. Powierzchnia całkowita okładzin ciernych 98cm2 w każdym kole.
  • Zbiornik paliwa: prasowany z blachy stalowej o pojemności 13litrów. Kran zbiornika umożliwia korzystanie z zapasu paliwa. W zbiornik wbudowana jest stacyjka z przełącznikiem i amperomierzem.
  • Wymiary zewnętrzne: Najmniejszy promień skrętu (pozycja pionowa) w prawo 2120mm, w lewo 2620mm.
  • Ciężar motocykla bez paliwa: 132kg. Stosunek ciężaru do mocy silnika bez obciążenia: 11,8 kg/KM, z pełnym obciążeniem: 25,2 kg/KM. Rozkład ciężarów na oś przednią motocykla: 100 kg, na oś tylną motocykla: 202kg.
  • Prędkość maksymalna: 105km/h